yalnızlık ayıklar kendisini insanlardan
en son ayıkladığına gidip illallah ettirir
hep de en yalnız odada en yazlnız vaziyette gelir akla
ani bir sağanağı gibi gözlerin.
sağa sola savurduğun bir kaç eşya da olmasa,
ne bir ses vardır,ne de oda...
farkında değilsindir duvarların...
tutuşa tutuşa yakar geceleri,o baş yastığa değince.
ve her atınca o nabız yalnızlığa dair
bir yalnız bir yalnızları düşünüyordur
bir rüzgarla yağmurun arasında..
tavan uzar gider,yatak erişilmez...
odan eşsizce büyür,
odan ki yalnızlığının büyüklüğüdür..
seni tarafında yalnızlık yapmak için atar voltalarını o,
o öyledir!
çünkü bahar günü güzü getirir sofrana,
oraya yaprakları döker..
onlar da büyür..
sararmış yapraklarda yalnızlığı koklarsın...
bu böyledir iki gözüm,canımın yaprağı
bu böyledir...
Perş. Mart 11, 2010 7:38 pm